ANNIKA. een verhaalfragment uit Anonymous Glossy. 2017

Annika doet me denken aan een monumentale sculptuur uit het socialistische tijdperk: haar ogen bewegen nauwelijks. Ze heeft forse benen en haar postuur straalt stabiliteit, kracht en assertiviteit uit.

Annika is geboren in Estland. Tot haar twaalfde heeft ze onder het communistische regime van de Sovjet-Unie geleefd. Naast haar moedertaal spreekt ze ook Russisch, Deens, Engels en Nederlands. Toch is Annika geen grote prater. Haar kleding drukt haar emoties uit. Ze draagt vaak levendige en kleurrijke jurken, sjaals en jassen, versierd met bloemen of andere vrolijke patronen: ‘Ik houd niet van die donkere – blauw, bruin of zwart – kledingstijl die het hele jaar door overheerst in de Nederlandse straten. Als ik geen kleding kan vinden naar mijn smaak, naai ik mijn eigen kleding van stoffen die ik op de markt haal.’

‘Na de perestrojka was er bijna niks te vinden in de winkels. Elke familie kreeg coupons, per persoon, om eten te kunnen kopen. Omdat we met zijn vieren waren, kregen mijn ouders veel coupons zodat ze er zelfs van konden sparen. Ze hebben zo veel gespaard’, zei Annika grinnikend, ‘volgens mij eten ze nog steeds suiker uit die tijd.’

‘Mijn hele jeugd heb ik in hetzelfde kleine dorp doorgebracht. We gingen bijna nooit weg. In de zomer kon het niet want dan hadden onze groenten water nodig, en in de winter gingen we ook niet weg. Weet ik veel waarom. Heel zelden gingen we in de zomer voor een korte vakantie naar zee; die lag maar vijfentwintig kilometer verderop. Misschien wilde ik daarom juist graag naar het buitenland verhuizen.

Ik ben een uitzonderlijk geval hoor! Niemand uit mijn familie is ooit eerder van daar weggegaan.’

Fragment uit Anonymous Glossy © Image & text Efrat Zehavi 2021