LEAH. Fragment uit Anonymous Glossy 2017

De eerste dag

Ik liep de vernieuwde hal van het centraal station in en voelde me als Jona de profeet die in de buik van de walvis terechtkwam. Had ik ook drie dagen in zo’n flinke buik kunnen overleven? Op het scherm zag ik dat er geen vertragingen waren. De trein van Leah, uit Parijs, zou zoals gepland om halfeen aankomen. Ik ging op een plek staan waar ik alle elektronische poortjes in de gaten kon houden.

Ik ken Leah al sinds ik me mezelf kan herinneren. Toch was ik vannacht, denkend aan haar bezoek, onrustig en kon ik niet in slaap komen. Het is niet dat ik Leah niet leuk vind. Integendeel. Leah is ongetwijfeld een intelligente en charismatische vrouw. Ze heeft een scherp oog en een geestige tong. Ze kan passievol en vurig vertellen over spannende documentaires die ze op Arte heeft gezien, over boeken die ze heeft gelezen met anekdotes over de Joodse traditie, of gewoon over boeiende scènes die ze op straat heeft geobserveerd. Leah en ik hebben ook vaak dezelfde smaak als het over literatuur, kunst of films gaat. Wel verschillen we behoorlijk qua temperament. Er zijn ook een paar onopgeloste zaken uit het verleden die ons al jaren in de weg staan en die onze verhouding soms ongemakkelijk maken. Daardoor kunnen we geen ‘goede vriendinnen’ zijn, zoals Leah het zo graag zou willen. We hebben nu een heel weekend met elkaar. Zou het me lukken om Leah, als een ‘onbekende’, zonder vooroordelen te beschouwen?

Een fragment uit het verhaal Leah. Anonymous Glossy © Efrat Zehavi 2021